Па вечарах я сядзеў дома й паліў сьвятло, апусьціўшы хвалістыя жалюзі. Мне падабалася ўмыкаць і вымыкаць лямпачкі, разглядаючы іхны адбітак у прыжмураных вачах: жоўты, які хутка згасае да чырвонага, барвовага. Ці падоўгу ляжаць у ваньне, раз-пораз апускаючыся пад ваду і ўяўляючы сябе чалавекам-амфібіяй з жабрамі маладое акулы. Не выцірацца ручніком; сушыцца голай сьпіной да батарэі, рэбры да рэбраў, мокрыя да гарачых. Паліць запалкі, прымушаючы згараць кожную да самага кончыка, у апошні момант перахапляючы іх за астылую галоўку. Пагасіўшы сьвятло, паліць блакітны газ, назіраючы, як напякаюцца да бардовага краты. Гуляць у плястмасавыя шахматы з адламатымі шышачкамі ў каралёў.
Гуляючы з сабой у шахматы, добра паставіць з процілеглага боку дошкі чый-небудзь фотаздымак. Толькі ўявіце сьпіс магчымых спаборнікаў: зь ягонага багацьця займае дух! Алёхін і Бацьвіньнік, Чачот і Чарот, Холмс і Ўотсан. Зь літаратурнымі героямі лёгка дазволіць сабе любыя вольнасьці, уключаючы дзіцячы мат і фук, бо часьцяком няма ніякіх дадзеных пра іхны ўзровень падрыхтоўкі. Для забаўкі можна сабраць цэлую кампанію супраціўнікаў, прыкладам доктара Жывага, прынца Гамлета, камісара Мэгрэ й дзядзьку Антося, напышліва даць фэрзя ў якасьці форы, прымусіць іх бялець, спалохана раіцца, сьціскаць адзін аднаму локці. Некалькі бліскучых хадоў – і яны зьняважана капітулююць. Зрэшты, удосталь нацешыўшы ўласнае самалюбства, пачынаеш шукаць больш цікавых партнэраў. Кшталту слоіку фасолі ў таматавым соўсе. Нечалавечыя павароты ейнае шахматнае думкі зачароўваюць, падахвочваюць задумацца пра глыбінныя пытаньні жыцьця, сьмерці, сьвядомасьці. Аднаго разу я нават ледзь не прайграў.
Пасьля перамогі добра павячэраць зрынутым спаборнікам. Ён маўчыць і згодны насычыць трыюмфатара сваім кансэрваваным целам, ці відэльцам, ці лыжкай. З кожным слоікам мая магутнасьць узрастае.